Hugsa tær: Eingin Religión

Er Kommunisma ateisma? Manifesti hjá Marx og Engels ljóðar:

“There are, besides, eternal truths, such as Freedom, Justice, etc., that are common to all states of society. But Communism abolishes eternal truths, it abolishes all religion, and all morality, instead of constituting them on a new basis; it therefore acts in contradiction to all past historical experience.”

http://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch02.htm

Eg havi ikki varhugan av, at nakað upplýst menniskja heldur uppá pástandin, at øll ateisma er Kommunisma.

Rætti spurningurin vildi heldur verið: er Kommunisma ateisma?

Nógvir gudloysingar hava ilt av slíkari útsagn og velja at sigast undan veruleikanum. Hesar síggja og lesa vit vanliga framleggja alternativi, at Kommunisma ikki kann ella eigur, at bólkast sum ateistiskt, men heldur sum ein politisk og social skipan.

Tó hyggja vit at Kommunistisku tekstunum, er tað týðiligt, at Kommunisma ikki einans nøktaði seg við at avleggja og nærum útrudda alla trúgv og religión, Kommunisman inniheldur somuleiðis ateismu sum eitt grundleggjandi støði fyri alla tess áskoðan og hugburð:

"The materialistic outlook on nature," says Engels, "means no more than simply conceiving nature just as it exists, without any foreign admixture." (Marx and Engels, Vol. XIV, p. 651.)

Í hesum høpi skrivar Engels um menniskjanátturuna og persónin:

...consciousness is secondary, derivative, since it is a reflection of matter, a reflection of being...The material, sensuously perceptible world to which we ourselves belong is the only reality.... Our consciousness and thinking, however supra-sensuous they may seem, are the product of a material, bodily organ, the brain. Matter is not a product of mind, but mind itself is merely the highest product of matter." (Marx, Selected Works, Vol. I, p. 329, 332)

Eg kann tí retoriskt seta spurningin: er Kommunisma ateisma? Og svara: avgjørt! 

Tað er týðiligt í tekstinum omanfyri, at snævurskygd materialisma liggur aftan fyri lív og tilveru í einari kommunistiskari áskoðan. 

Harnæst kunnu vit seta spurningin: um pástandurin omanfyri er rættur, um ateisma, í seinastu øld, kann sigast at verða atvoldin til, at milliónir (nøkur hagtøl siga umleið 100 milliónir) vóru offur fyri kúgan, hópdrápum og fangatippum?

Um vit skulu framføra polemik soleiðis sum gudloysingar javnan gera, so er svari so avgjørt, ja!

Sum førir okkum til triðja spurningin. Hví loyva hesir ateistar sær, at loypa yvir hesa 100 ára blóðigu søgu í nýggjari tíð, fyri síðani at krøkja seg í teir ræðuleikar sum religión var atvoldin til í Miðøldini, ella í undanfarnum øldum, enntá fyri 3000 árum síðani?