Í bókini, The Selfish Gene skrivar Dawkins:
"We no longer have to resort to superstition...At some point a remarkable molecule was formed by accident, (a) replicator...it had the extraordinary property to create copies of itself...unlikely... So it was...exceedingly improbable’ (Richard Dawkins: The Selfish Gene)"
Tað fyrsta eg bíti merki í er setningurin: "We no longer have to resort to superstition".
Yeah right, nei hatta er sletti 'superstition', hetta er kanska heldur ikki hugfloði, hjá manninum, sum er fari upp á koyra? Í veruleikanum er hetta ein nokso desperat roynd, at umganga eina hægri persónliga kraft og vitan.
Tað sum ger tað heila verri, er at hetta er ein sokallað 'remarkable molecule', ella í veruleikanum ein nógv meiri útvikla maskina enn ein kopieringsmaskina, og so er hon eisini uppstaðin av 'accident'.
Tað er ikki eiti á sum hesir velja at niðurgera lív og menniskja, í hugaheiminum hjá Dawkins eru vit í veruleikanum, í okkara upprunaliga formi eitt 'accident'. Hetta er tó ikki tað ringasta dømi! Gavi tað var! Men tak eitt nú fysikarin Lawrence Krauss, samverkmann Dawkins, sum tykist fokusera (í einum fyrilestri) á bardagan millum orku og evnið, har hann sær orku sum tað valdandi síðuna og sum nú pástendur at menniskja og lív á jørð ikki eru annað dálkingin í ein alheimi fyltum av orku.
Eitt er at vit eru apur úr Afrika, ella biologiskir klumpar við virkandi informatión sum útloysa kemiska reaktión, men nú Gud hjálpi mær, eru vit eisini dálking.
Tað besta er tó, at Dawkins tykist hava ilt at trúgva hesum sjálvur: 'unlikely' og 'exceedingly improbable'. Men tá ein er stýrdur av motivum, hvat ger ein tá ikki fyri at verja sína heimsmynd.
Hvat heldur lesarin, er upprunaliga orsøkin til okkara eksistens ein kopierings maskinur, ella fyri at nýta rætta heitið ein sjálv replikerandi molekyla? Hvussu uppstóð ein tílík mekanisma? Hvussu ávirkar hetta okkara hugburð til etikk og hvussu var hendan replikerandi mekanisman virka?
Í tiltikna prátinum við Ben Stein, sjónbandið sum ateistar hava gjørt sær allan ómak at demonisera, læra vit so mikið frá Richard Dawkins:
BEN STEIN: Hvussu var tað skapt?Við øðrum orðum trúgv/pátrúgv???
DAWKINS: Ógvuliga spakuliga.
BEN STEIN: Og hvussu byrjaði tað?
DAWKINS: Eingin veit men vit vita hvussu tað er hent.
BEN STEIN: Og hvat var tað?
DAWKINS: Tað var byrjanin av einari sjálv replikerandi molekylu
BEN STEIN: Og hvussu uppstóð hon?
DAWKINS: Eg segð: eingin veit
No comments:
Post a Comment
Tað er einum og hvørjum frítt at viðmerkja og kritisera, men bannan, persónlig álop, og niðring kunnu verða strika.
Verður ákæra reist um óerligheit ella lygn, eigur viðmerkjarin ikki at verða duldur.
Trøll og persónar sum bevíst royna at eitra kjakið fáa ikki longur loyvi at luttaka.