Eitt er at vit menniskju, eru apur úr Afrika og eru í familju við makrel og makkar. Eitt er eisini, at vit eru maskinur, stýrdar av eirindaleysum genum, ella bara klumpar av evnið virkandi, grunda av invortis informatión.
Men í eygunum av summum ateistum er endamálið við menniskjanum, tær og mær uppaftur daprari.
Tí har er einki endamál, tvørtur ímóti!
At hugsa sær, at tú ert dálking, kosmologisk dálking, avlopi av einum alheimið av orku!
Í fullum høpið, er fýra ára gamla jødiska gentan, Rakul, sum foreldraleys, svong, pínd, bangin og vónleys júst er ankomin til deyðs fangatippi Auswitch, ikki annað enn ein klumpur av evnið sum í næstu løtu fer uppliva sína seinastu kemisku reaktión.
Men hugsa tær at Rakul, í sonnum kosmologiskum týdningi, óansæð, um hon er eitt livandi menniskja, ikki er annað enn dálking.
Tað eigur ikki at undra okkum, at tað enntá finnast ateistar, sum øtast við tankan um at samfelag okkara kann koma uppliva óhugnaliga paradigmuskiftið, sum ei longur loyvir sær síggja menniskja sum nakað serstakt, endamálsríkt ella skapt í mynd Guds.
No comments:
Post a Comment
Tað er einum og hvørjum frítt at viðmerkja og kritisera, men bannan, persónlig álop, og niðring kunnu verða strika.
Verður ákæra reist um óerligheit ella lygn, eigur viðmerkjarin ikki at verða duldur.
Trøll og persónar sum bevíst royna at eitra kjakið fáa ikki longur loyvi at luttaka.