Samfelagið og sníkjandi jaligheitin fyri einari pedofilskari mentan

Gevi gætur, myndirnar eru stoytandi. Tær eru tiknir úr greinum á netinum og eg havi gjørt okkum tann beina at valgt tær ringastu frá.  

Ok, hvussu byrja vit?

Hendan greinin á TV2 sum eftir røttum hevur skapt eina sjokbylgju var umrødd og kjakast um á aðrari síðu á FB.

Í stuttum, hví fara myndugleikar so lættliga um sakina av kynsligum sambandi millum vaksnan og ein tannáring? Kann tað hugsast tí, at sakin í hesum føri møguliga ikki snúði seg um neyðtøku men um sjálvilliga valið hjá tannáringinum at útseta seg? 

Hvat ger man so í hesum føri og hvussu reagera vit uppá hesa sakina? 

https://nyheder.tv2.dk/lokalt/2020-07-14-landsretten-mente-13-aarig-havde-frivillig-sex-med-laerer-nu-staar-foraeldre-frem?

Eg valdi at taka tað upp her og leggja framm mína ærligu hugsan og vil byrja við at spyrha: hvat annað høvdu vit í væntu?

Vit liva longu í einum vesturlendskum samfelagið sum systematiskt tykist hava lagt seg eftir at venja/ávirka sinnið í blað ungum at hugsa sexuelt út um øll mørk og enntá sexuelt at útseta seg.

Hvat annað kunnu vit so vænta okkum? 

Pedofilsk rándjórð hava skjótt ikki fyri neyðini at arbeiða í duldum, tí ung og kanska skjótt børn gerast kanska spakuliga von við forvronglaða tankan um at slík praksis bæði er nátturlig og jalig.

Flestu sum annars vildi rópt upp fyri árum síðani tiga í hesum døgum og hálvgum samtykkja, tí vit eru hóast alt komin nøkur stig víðari á hesari ólukku glíðibreytini og hugsan okkara skeplast so spakuliga til at venja okkum við fluttu mørkini. 

Onnur lovprísa hesari tilgongd sum stig í nútíðar fevnandi frælsis fylkingini.

Hetta ávaraði man annars um fyri fleiri árum síðani sum stig í einari mentunarligari glíðibreyt. 

Tá væntaði man at aktivir pedofilar í næstum fóru at fáa smáar gjøgnum brótandi sømdir. 

Men eingin hugsaði tá um snildisligu strategiðina heldur at fara beint eftir børnunum sjálvum og enntá at útinna hettar alment og eftir lógini, í høpinum av politiskari korrektheit og í navninum og orðunum av feminismu, frælsi, menning, persónligari úttrykkjan, etc.

https://summit.news/2019/09/15/ohio-college-normalizes-pedophilia-as-a-sexual-orientation/?fbclid=IwAR0M4cMpQ6gMDc0BbxtYyNVSDUTd_lZa7Z0siQYRqaXYfuDJsjCCfzCWodA

Dømini eru mong og vaksandi og her vísa vit á nøkur:

1) Líka frá frálæru í barnaskúlum har børn læra víða spektrumi av sex og hvussu tey sjálvi kunnu vera uppí hesum, onkursvegna heilt tíðliga í teirra lívið:

Children as young as six are being taught about touching or ‘stimulating’ their own genitals in lesson that are part of a controversial new sex and relationships teaching programme called All About Me

https://www.dailymail.co.uk/news/article-7490415/Children-young-SIX-given-compulsory-self-touching-lessons.html?ito=facebook_share_article-top&fbclid=IwAR1Ozhn79PDigpU1zX_ClZ716z-XT6PVYcyOyZHth9b2kLHgnG6vIZPKmCY

https://www.mirror.co.uk/news/uk-news/sex-education-lessons-uk-schools-20144000

2) Til sexuelt leikutoy fyri børn:

https://www.cbr.com/hasbro-pulls-trolls-doll-following-complaints-it-grooms-children-for-sexual-abuse/?fbclid=IwAR2OuC8dePyDUkhop2oQHVuAytBDrGYhbcI9fNGPGpPWgHtvZ2BUywf0XaQ

https://www.youtube.com/watch?v=Ma0J69UwTHc&fbclid=IwAR0iD1O0k6eZau5zJCoC5drmwZPsLkpy7dYNipwu3vIWKZqbLlU3dTsaVP0

3) Til drag queens sum undirhalda okkara børnum, sum er vorðin ein nútíðar, sterkur, víðagitin og væl dámdur trendur???

4) Til at heppa tá 10 ára gamlir dreingir dansa drag queen á barrum fyri pening (eg valdi tær minni ósømiligu myndirnar frá netinum; yep tær eru enntá á almenna netinum): 

Ein drag queen ávarðar móti vaksandi skaðiliga trendinum: 

https://www.christianheadlines.com/contributors/will-maule/drag-queen-warns-parents-not-to-involve-children-in-filthy-drag-scene.html

Nýggi trendurin var annars jaliga tikin undir við av miðlum og felagskapum sum umboða hendan progressiva hugburðin.

5) Til at útseta og útnytta børn í ónærisligum skrúðgongum: 

Chika Amadi misti opinbart starv sítt fyri at brokka seg um óhugnaligu støðuna; miðlarnir gjørdi tí ikki mætari enn at venda úttalisi hennara móti samkyndum: 

https://www.dailymail.co.uk/news/article-4747624/Labour-suspend-councillor-gay-Pride-marchers-paedophiles.html

6) Og fyri ikki at gloyma nýggja, umrødda og nógv umstrídda filmin Cuties, sum longu er at síggja á netflix:

Sum er eitt gjøgnumbrot innan feminismu og persónligum frælsi, siga tey.

"It's bold, it's feminist,

https://www.foxnews.com/entertainment/cuties-director-defends-netflix-film

Tá vaksin gradvíst og málbevíst við frálæru í skúlunum, við leikum, tiltøkum og miðlum skapa eina sovorna sexuella kolvelting í børnum og ungum so havi eg hug at lýsa hettar sum okkurt slag av misbrúkið og okkurt slag av fyrireiking: men fyrireiking við hvørjum endamálið? Hesi børn og ungu skilja áhuga teirra vaksnu at vekja ein sexuellan áhuga og eina girnd, hvat leggur sovorit við tíðini upp til?

Stríðið í næstum fer tí ivaleyst partvís at fokusera eitt sindur avsíðis tí undanfarna. 

Neyvan fer tað at snúgva seg spesifikt um eina at fanga pedofilsk rándjorð men heldur at seta eina forðing fyri at blað ung sjálvboðin útlevera seg sexuelt, ávirka av hugburðinum via rák og miðlar, eitt nú um at kynslig samvera við einum eldri persóni ella at útseta og útlevera seg alment eru partur av og stig teirra í frælsi at úttrykkja og førka seg frameftir sum menniskju í einari nýggjari nýmótans menning.

Paradox gudloysingana: tá einki ikki er einki.

Tey sum argumentera fyri at eingin Gud er, ella sum bara eru skeptisk um ein møguligan Guds eksistens, mugu í summum førum stríða seg ígjøgnum ovurhonds eftirfylgjandi paradoxir.

Eitt av hesum, er upprunin til alheimin (tá inkludera vit tíð, rúmd, evnið, orku, universir, so at siga alla tilveru).

Við øðrum orðum var undan hesum uppruna: Einki!

Og tá meinast við absolut einki: eingin rúmd, eingin tíð, eingin orka, eingin tómleiki, eingin tilvera, Einki!

Sum ein kendur fysikari einafer málbar seg: tað slepts ikki undan, vit noyðast at standa andlit til andlit við trupuleikan av einum alheims uppruna (sipandi til fyrsta universi í multivers hendingagongdini). Hesin fasthelt uppá multivers ástøði (at mong universir eru og at hesi uppihalda hvørt annað onkursvegna) men at fyrsta og elsta universi mátti verða uppstaði úr hesum ongum: Ex Nihilo.

Hettar hevur fingi nógvar ídnar ateistar í hesum døgum at upphugsa eina ørðgrynu av undanførðslum, eitt nú hvussu vit eiga at tulka 'einki', og her roynir Lawrence Krauss (fysikarin sum ikki loyvir øðrum at tosa) seg so við einari av slagnum.

Ikki serliga sannførandi ella logiskt (má eg siga), men eg vildi tó deila hetta við tykkum:

“There are a variety of forms of nothing, [and] they all have physical definitions.”

“The laws of quantum mechanics tell us that nothing is unstable.”

“70% of the dominant stuff in the universe is nothing.”

“There’s nothing there, but it has energy.”

“Nothing weighs something.”

“Nothing is almost everything.

Kristin, vísindaliga áhugaður og skeptiskur

Av 5000 gudum, hví trúgvi eg bara uppá Ein (Partur 2)

Tað eru 5000 gudar: Hví trúgvi eg uppá Ein?

Er gudloysi søguliga sakleyst (ein viðger av ateismu í ljósi marxismunnar)?

Eitt video av mínum kritikki av gudloysi á enskum.

Eg veit at nøkur fara at gerast rættuliga ill inn á meg fyri at gera eitt sovorit video og leggja tað út. Eg havi fingi nógvan ágang á meg fyri hetta á enska kjakinum, men meti hettar at verða neyðugt og havi við hesum ikki veitt meiri áloypandi kritik enn tann sum dagliga verður rættaður ímóti teimum halda fast við eina kristna heimsuppfatan. Hetta gevur mær tí ikki ringa samvitsku yvirhøvur: kjakið má fevna um báðar rættningar ella læra vit einki og kjakið verður einspora.

Hettar sjónbandi er mín kritikkur av gudloysi í ljósinum av søguni, serstakliga út frá kjakinum um Marxisma eina er ein økonomisk hugsan ella er grundleggjandi gudleys og harnæst um teir ræðuleikarnir sum fóru fram seinasta árhundra tí fóru fram sum úrslit av einari politiskari og økonomiskari skipan ella sum úrslit av einari gudleysari heimsáskoðan?

Eg eri sannførdur um tað seinni! Haldi ikki at ein skipan sum í sær sjálvum eina er socialistisk í praksis neyðugturvilliga (um einum dámar javnaðar politik í praksis ella ikki) førir til ógvusliga kúgan og blóðbað, tá má ein onnur meiri filosofisk áskoðan gera seg galdandi.

Men áðrenn eg verði miðskiltur, so lat meg leggja áherðslu á, at eg ikki ynski at bólka hvønn einasta gudloysing ella ikk-trúgvandi undir hetta rákið. Marxisma er ateisma, men ikki øll ateisma er Marxisma.
Kenni hópin av ateistum sum er vanlig og fitt menniskju, men tað sagt so eru tey heldur ikki jalig fyri at seta ein reint materialistiskan hugsunarhátt í praksis og hvør hevur hug til tess, tað vil Richard Dawkins heldur ikki. Endamálið við hesum video er tí ikki at demonisera ateistar fyri ræðuleikar marxismunar, tað vildi verði bæði óetiskt og óerligt.

Tó tvey týdningarmikil punktir uppstanda:

1) Um gudloysingar (enn einaferð ikki allir ateistar, mne teir sum er radikalir og hava eina agenda mótvegis religión) vilja lýsa Kristindóm og alla religión út frá Miðøldini, vísandi til heksabrenning (sum í flestu førum fór móti boðum og ynski kirkjunar) og krossferðunum og jødahaturi (sum er eitt sera defused evnið) so mugu gudloysingar eisini innsíggja at ateisma hevur mest blóðiga árhundra (og tað enntá í nýggjari, upplýstari tíð) at standa til svars fyri.

2) Eg vænti at marxistarnir vildu væl og meintu væl. Persónliga eri eg ikki av tí uppfatan at Marx, Engels ella Lenin, ella Fidel Castro upprunaliga vildu og væntaðu tað blóðbað og teir ræðuleikar sum fóru at uppstanda. Men tað neiliga og dapra vit læra av hesum er, at seta vit materialistisku heimsmyndina í praksis, sum vildi verði gudloysi sett í praksis, so verður menniskja redusera til ein lut av null virði og moralur og etikkur gerast subjektiv og síðani reint materiali og eru harvið 'borte med blæsten'; sirka sum at pynta eina atombumbu við jólapynti og ynskja gleðilig jól.

Tá vit førka okkara hugburð í tann rættningin spæla vit við eld og vit missa tamarhaldið; læt okkum læra so mikið frá søguni.

https://www.youtube.com/watch?v=EljOjv_074M
https://www.youtube.com/watch?v=EljOjv_074M

Kristin fólk og korona: At vera ella ikki at vera: tú ert dømdur!

Mikið hevur verði at hoyra um kristin fólk, sum antin ditta sær at savnast til møtir í hesum ørkymlandi tíðum og so um tey kristnu, sum velja at fylgja landsins áheitan og geva møtum og aktivitetum ein steðg.

Gudloysingar hava sum vant verði fremst á hermótinum við demoniserandi myndum og úttalisum har kristin og kirkjur/samkomur verða hildnar fyri spott tí hesi hava valgt at avlýst teirra tiltøk.

‘Hvar er tykkara Gudur nú’, ella ‘hvar er tykkara trúgv nú’ er teksturin á hesum myndum.

Á heilt øðrum myndum og postum verður víst á kristin sum hava valgt ikki at steðga teirra tiltøkum og áhaldandi koma saman sum ein bólkur óansæð ávaringar um sótt og møguliga váða.

Í hesum føri hoyrist annað ljóð og myndir og úttalisir ákæra kristin í hesum føri, fyri at verða óð í høvdinum og væl vitandi um at tey útseta bæði seg sjálvi og onnur fyri smittu.

So, nú standi eg spyrjandi og veit ikki heilt hvat akkurat hesar gudleysar røddir hava í huga og vilja av okkum.

Vilja teir at vit vísa teimum okkara sterku trúgv og at vit hava álit á Gudi og tí áhaldandi koma saman til tiltøk; men í so fall eru vit eftir teirra orðum óansin, ónd og vandamikin.

Ella skulu vit virða landsins myndugleikar, okkara medmenniskju og áheitanirnar? Men so eru vit rokna sum nakrir hyklarir, vantrúgvandi og okkara trúgv er til einkis gjørd í teirra eygum.

Mín spurningur er tí: Hvussu toknast ein hesum kritiska rákinum, sum eina hevur í hyggju at demonisera óansæð hvørji stig ein tekur?

Jesus vísir á hendan hættisliga hugburðin tá hann viðger ákærur teirra lóglærdu og religiøsu á sínari tíð.

Hann vísir á hvussu Jóhannes Doyparin, hesin sum var hataður av teimum lærdu og vitandi, var roknaður sum djevuls besettur tí hann hvørki át ella drakk.

Lívstílur Jóhannesar verður lýstur í Evangeliinum sum sera simpul, við tað at hann er fráhaldandi frá víni og etur so einfalt sum gjørligt.

Jóhannes Doyparin var av hesi orsøk demoniseraður, lýstur sum vandamikil og sum settur av illum anda, eina orsøka av fráhaldi og matvanum.

Jesus har aftur ímóti át tað sum Honum var sett á borði og Hann drakk vín eisini. Við øðrum orðum Jesus át eins og vanligt var á Hansara tí.

Hetta førdi ikki minni við sær enn at Jesus somuleiðis var demoniseraður fyri tað øvugta sum Jóhannes og var lýstur sum ein átari og vínsvølgur, ein vinur tollara og syndara.

Tað er opinlýst hvør boðskapur Jesusar er: at stendur tú fyri sannleikan og fyri tí sum er rætt, so fara mótstøðufólkini at nýta eitt og hvørt høvið, eitt og hvørt punkt í lívið tínum, at blæsa tingini upp og varpa út ógvusligar og demoniserandi ákærur sum als ikki eru sannar.

Í hesum føri, um tú ikki etur og ert fráhaldandi ert tú settur av demoni og um tú etur og drekkur ert tú vorðin ein átari og vínsvølgur.

Hesar ákærur eins og dømini omanfyri, eru mangan ósamsvarandi, júst tí at endamálið er ikki at finna samsvar ella at lýsa hvat í er satt ella ikki. Endamálið er heldur at knúsa og demonisera mótpartin.

Hvussu skal ein kristin verja seg fyri slíkum ágangi?

Vit kunnu sjálvandi ditta okkum at koma við aftursvarum, eins og eg royni í hesum føri, men tá vit hava við sterkar og sera forsprákandi og sera motiveraðar kreftir at gera, hvørs endamál ikki er at søkja, lurta og læra, men demonisera, so eru ráð Jesusar tey, at talan fyrst og fremst eigur at verða um okkara hugburð:

“Sæl eru tit, táið tey spotta tykkum og søkja at tykkum og lúgva alt ilt um tykkum fyri mína skuld. Gleðist og fegnist! Tí løn tykkara er stór í himli; soleiðis søktu tey eftir profetunum, ið vóru fyri tykkum” (Matteusar Evangeliið 5: 11-12)

Umboða gudleysir kjakarir skeptisismu og logik?

Íðan, hvat er so endamálið við at kjakast og keglast?

Alt bendir meiri og meir á at hetta ateistiska rákið slett ikki umboðar skeptisismu og logik, óansæð teirra hálovan av hesum orðum.

Talan er heldur um víðgongda skeptisismu, sum upp á forhond hevur sett sær fyri at avnokta alt sum týðir upp á prógv ella sannføring móti teirra húgsjón.

Við øðrum orðum, tá ein verður biðin um at veita teimum próvtilfarð, so kann ein spara sær, og tá ein slíkur sigur seg verða alt annað enn sannførdan, so er tað ikki tí at sannlíkindini fyri at tey argumentir sum ein legði fram ikki eru nøktandi, men tí viðkomandi lukkar av og velur verja sína lívs filosofi við blankari avnoktan.

Her gerast logikkur og skeptisisma lítið annað enn ein ónyttug kjak metoda, heldur enn ein erlig roynd at finna fram til hvat í er satt og ikki.

Faktum er at skeptisisma av hesum slag, slett ikki er skeptisisma og má heldur ikki roknast sum skeptisisma, tí talan er um 'motiveraða skeptisismu' mótvegis tí sum stríðir móti eins heimsáskoðan, og tá er sera lætt at verða skeptiskur; spurningurin er tá bara um ein vísir seg at verða erligur.

Tey sum forspráka fyri gudloysi eru tí sum oftast ikki umboð fyri skeptisismu, men umboð fyri verjuna av einari ávísari heimsáskoðan.

Islam og LGBT vs. Franklin

Við øðrum orðum eru tað Islam og LGBT sum standa aftanfyri áganginum móti Franklin Graham átakinum.

Hetta undrar meg stórliga, tí báðir bólkar stuðla og bjóða annars egnu forsprákarum inn í landi sum demonisera trúnnað hjá Franklin Graham og hansara trúarbólkið.

Týðliga er hetta tí ikki longur opið kjak, men vorði eitt heimsáskoðanarligt kríggj, har bara einvegis kommunikatión tykist verða vegurin framm og har øðrvísi hugsandi skulu teppast, og tað ikki við lærdómsvekjandi samskiftið og kjakið, men heldur við ótolsemum átøkum og ágangi.

Hetta er ein ómetaliga ræðandi samfelagslig tilgongd har ein endar við bæði at seta okkurt í gongd og at seta tað í ovastu sovjetina, eitt vald og eina rødd sum slett ikki kann koppast ella mótsigast um tørvur verður á tí, eina tí at mótstríðandi samskiftið gjørdist eitt endaligt ókent fyribrigdi.

https://nordlysid.fo/tidindi/64034/franklin-graham-framvegis-ikki-fingid-loyvi-at-tala-i-glasgow?fbclid=IwAR0Soq_Q8T2uCmy2zOkTCUAELfhGaGx5rWm1dyPR8BtYM8b8uHakRKOJmOU

Er tað ráðiligt at fylgja trendinum?

Hvat læra vit av hesum?

Vit læra at:

• 1) Trendurin er ikki altíð sannur; tað vil siga: trendurin umboðar ikki altíð sannleikan.
• 2) Ikki trúgva øllum tí tú hoyrir og slett ikki tí sum trendurin krevur at tú bara gloypir, uttan so (siga tey) at tú vilt verða óndur, ein bigot, ein fobi av onkrum slag ella bara óvísindaligur og sálarliga órættsinnaður.
• 3) Far ongantíð við streyminum.
• 4) Fert tú móti streyminum, so verð á varhaldi. tí fjøldin fer at loypa á teg uttan at hoyra uppá tínar grundgevur (aftur til punkt 1 og 4: tí villeingin fortelur okkum: at streymurin sum umboðar trendin, altíð umboðar sannleikan og tað sum er rætt).

https://hitchensblog.mailonsunday.co.uk/2020/03/today-im-publishing-the-document-that-could-save-us-from-war.html?fbclid=IwAR1kZanY908iftqS3tzmCC9H7gqjdxuco8cAYOKJtZBefZrO2Iu3et9K-pQ

Gerast vit meiri andalig?

Eru vit, ella eru vit við at gerast meiri andalig uttan at varnast tað?

Eitt nú kemur hettar til sjóndar í okkara víðkan av heimsuppfatan og nýtsla av orðum.

Tildømis hata mong tankan um ID ella Intelligent Design, áskoðanin um at nátturan og tilveran tykjast sniðgivin av hægri intelligensi. Flestu fáa ilt av hesum og eru skjót at tveita út ákærur um pseudo-vísindi, ella religión.

Men tá ein so líka sipar til ‘gudin hjá Spinoza’ fyri síggja reaktióina, hesin gudurin sum er ópersónligur, men óansæð ein gudur av ordan (hvussu tað enn skal skiljast), so undrast ein yvir at flestu tykjast dempa seg og enntá játta seg sum trúgvandi.

Hópin av fysikarum í hesum døgum taka undir við ‘gudinum hjá Spinoza’! Ivaleyst tí at onnur alternativ vænta, eftirsum tilveran og fysiski heimurin er ovurhonds matimatiskur, also nevt skipaður líka frá evsta universi til everska bitilin og beyond.

Vit góðtaka tíðskil ordan, og mangir gudloysingar taka undir við hesum ‘gudinum av ordan’, eina so leingi vit fyrihalda okkum til okkurt ókent uttan vit.

Hesin gudurin, er sjálvandi eitt stig móti tí sokallað yvirnátturliga, her vit kunnu ditta okkum so nær markinum sum til slepst at tað gerst láturligt, og so nýtist okkum heldur ikki at kalla tað Intelligent design, vit kalla tað bara fyri ‘gudin hjá Spinoza’.

Eg havi ongantíð skilt handan logikkin, men neyvan er nakað at skilja tí ivaleyst er talan um hvat tann einstaki hevur tørv á at halda og trúgva.

Sama skili í samband við eina andaverð. Hvat er ein andaheimur? Ein andaheimur er tann íblandingin sum ikki er materiel. 

Talan kann her verða um Guds nærveru sum streymar allastaðnis, alheims ‘consciosusness’, einglar, andar, demonar, sálir og aðrar líknandi verur. Beyond kunnu vit sipa til dimensionnir sum ikki eru fysiskar sum okkara.

Men í hesum døgum siga vit kanska heldur quantum heimur, møguliga ‘dark matter’ og vit nýta kanska orðið ‘virtual’.

Sama innan nútíðar gransking innan neurologi og persónligheit, har man ikki megnar at kobla heila við tilvitksu. Tilvitska, sum er sjálvt subjektiva upplivilsi, sum ikki kann reduserast til materiali óansæð hvussu væl samsett og skipa tað er. 

Neurologar í hesum døgum tosa enntá um at víðka nátturuvísindina fyri at loyva einari andaligari íblanding so okkurt skal kunna geva meining. Aðrir meina at tilvitska er duld quantum ávirkan.

Í hesum døgum siga vit tilvitska og tá sipa vit sjálvandi til sál og andaliga menniskja.

Vit kundu hildi á, hvussu við okkara áhuga í ókendum, sveimandi lutum (UFO) og samband við aðrar verur? Mær vitandi er talan ikki um grønar íbúgvar úr Mars, tó verður javnan sipa til skínandi, skjótt flúgvandi lutir og skínandi verur.

Eru hettar sannar søgur og hendingar og um so er, eru talanir um vitjanir úr øðrum klótum ella sjónligar nærkontaktir við andaligar dimensiónir?

Hmm!

Í løtuni, eg eri í hvussu er spentur uppá at fylgja við og síggja hvussu alt hetta spælir av um nøkur ár.  

Humanisma: menniskja og tróna Guds

Tíðin var tá man helt fast uppá at Gudurin sat á trónuni meðan menniskjan undirgav seg Hansara vald og ávirkan.

Ígjøgnum tilgongd humanismunar (í nýggjari tíð) er hesin hugburður tó vendur á høvdið: Gud verður antin roknaður sum subjektivt ella kollektivt hugflog, ella ein fjarður veruleiki og menniskjan hevur síðani reist seg og tikið sæti á trónuni. Fokusi var nú á menniskja heldur enn á  Gud.

Okkum var í hesum høpi sagt at tá menniskja einferð fór at taka hetta megnarstigið, so vildi menniskja umsíðir finna lukkuna, potentiali og frælsi.

Men sum vit plaga at siga: "mongum brestur ætlan", ídag tykist eingin av okkum at vera fríur; heldur tykjast vit øll at verða offur og vit rópa øll (ella mong av okkum) upp um okkara offurleiklut og rættindir og tykjast njóta hetta vesæla dýkið.
Ikki so gátuført tá at skilja at tunglyndi, brotin lív og sjálvmorð neyvan nakrantíð hava verði so útbreidd og tað í so góðum tíðum.

Ditta vit okkum so at fara aftur nøkur ártíggindir, so vóru milliónavís av menniskjum avrætta og send í fangatippir tí menniskjan sum hevði tiki sæti á trónuni nú mátti tryggja sær at hetta nýggja maskinaríði kundi koyra víðari, ikki sum individir men kollektivt, tí øll eru vit bara sambundar verur í einari monistiskari, materialistiskari skipan.

Marxistiska skipanin, hetta ateistiska utopiska jarðarríkið fall, men menniskja dittaði sær kortini at varveita sítt sæti á trónuni. Nú førkaðu vit okkum tó frá kollektivitetinum til individi, men fokus var enn á menniskja, heldur enn á Gudin.

Ónøgdin tykist tó enn at valda, menniskja kennir á sær at okkurt grundleggjandi tørvar: ungdómar í priviligeraðu norðurlondum er teir mest tunglintu lesa vit, og triðja hvør genta í Danmark líður av sálarligum trupuleikum, og høvuðs deyðsorsøkin fyri menn í Bretlandi er sjálvmorð. Eg helt annars, sum tey søgdu: at menniskja fór at røkka sínum fulla endamálið og frælsi tá tað sessast á trónuni.
Fá góvu sær tó far um hvat tað hevði við sær og í hesum døgum er tað eingin sum longur vil verða ein maskina, eingin fjeppast í tankanum um at verða eitt tólmenni stýrt av eirindaleysum genum; heldur ikki Richard Dawkins.

Hettar er tí vorðin ein dapur standur, vit eru í; skiligt at fjøldin í løtuni leitar sær aftur til andaligar upplivingar og at gudloysi ikki longur er inn sum tað einaferð tyktist. Mong av okkum hava ivaleyst varnast villsporið og sníkja okkum varðisliga á aðra. Trónan er farin at tykjast hættislig. Vit ynskja ikki longur at sita á trónuni ella ávirkast av menniskjum á trónuni; sum sagt: vit ynskja ikki at verða monistiskt tengd at materiali og at vera materialia eina; heldur ikki ynskja vit at verða maskinur stýrdar av genum sum eina halda maskinaríðnum koyrandi. Heldur kava í tað ókenda dýpi av spiritualismu ella onkrum meira gátuførum.

Uttan iva er tað sekuleru humanismuni at takka, sum við síni materialistisku heimsmyndini tengdari aftrat sær reduserar menniskja til eitt djór. Men so endar vitloysi heldur ikki har, tí djóri eitast fyri at verða ein maskina, sum í fullu myndini er alheims avlop og dálking (spyr eitt nú Lawrence Krauss)
Hendan humanisman ger lítið annað enn at messa við okkara hugaheim og okkara samfeløg og er ómetaliga eldfim og ikki at spæla við; tað er um søgan hevur lært okkum nakað sum helst um moralsku frálæru materialismunar (hesuferð síð Karl Marx).

Faktum er at tá menniskja far fokusi av Gudi og festir fokusi á seg sjálvt, tá gerast alt annað enn ráðandi yvir okkara umstøðum, heldur ikki grundleggja vit nakað utopia. Alt tíður uppá at vit gerast offur, skapa eina lynsjumentan, drukna í tunglyndi og mentalum ørvitiskapið og dýrka heldur oyðandi offurleiklutin enn Gudin, sum boðar okkum frá at vit eru skapt í Hansara mynd, við einum serligum endmálið. Nope okkum hóvar betri tá vit rokna okkum sum apur úr afrika ella alheims avlop og dálking.

Veruleikin er tí eitt sindur mótsigandi omanfyri lýsing, tí menniskja reisti í veruleikanum: ongantíð og tók heldur ikki sæti á trónu Guds; nei vit fullu og fall okkara var strórt.

Jesus, Mithra and Islam: The Big Question

Hvat er tilvera okkara í veruleikanum?

Tá tey siga at tilveran er evnið eina og at alt tí má skiljast út frá evnið via reglubundnari materialismu og innan fyri teimum heimsmyndarligu karmunum sum nøkur, aloftast sera motivera menniskju, trýsta yvir okkum.

So vil eg standa slíkari heimsáskoðarligari kúgan ímóti við at sipa til tríggjar grundleggjandi faktorar undir allari hesari materialistisku tilveruni.

1) Byrjan alheimsins og tilverunar.
Eftirsum talan er um eitt eindømi innan okkara tilveru og av sovornum slag sum uppstendur undan og uttan nátturulógir og alskyns logik, so er tilvera okkara grundleggjandi bundin at einari hending sum ikki kann bólkast undir rammur materialismunar. Ein hending sum vit í hesum døgum kalla 'The Problem of the Cosmological Beginning' og sum onnur kalla fyri 'gand'.

2) Quantum Støðið.
Quantum støðið og tess bitlar er støðið grundleggjandi fyri atom støðið, svart evnið (um svart evnið er veruleiki), svørt orka, ljós, etc bestendur av og er samansett av og sum uppheldur alla tilveru okkara saman við tyngdakraft og rúmdartíð.
Sjálvt um vit gera okkum ómak av at skilja hetta støðið so fysiskt og materialistiskt sum til okkum stendur, so spælir quantum støðið ikki eftir okkara reglum. Støðið er ein duldur heimur, ein spøkilsisheimur sum onkur hevur lýst fenomini, har vit mangan mugu bíta í okkum at har finnast kreftir og partiklar sum als ikki eru til (í hvussu er eftir okkara vísindaligu hugsjón), men sum onkursvegna eru til kortini.

3) Tilvitska.
Tilvitska kann ikki útgreinast ella skiljast út frá nátturulistiskari vísindaligari metodu. Tilvitska er eitt upplivilsi og sjálvt evni, óansæð hvussu ein skipar og forritar evni, nær ongantíð einum subjektivum upplivilsi.
Nærmasta vit náa hesum innan sjálvt vísindaligari kanning og eyðleiðing er skoðanin av informatión frá neuronum til synapsum sum peikar á input, men sum tó einki fortelur okkum um upplivilsi ella hugsan.
Vit eygleiða eisini hvussu hvussu partar av heilanum ávirkast av hesum upplivilsi og síðani hvussu kroppurin eftirfylgjur.
Men her steðgar leitanin, tí neurologi og fysisk gransking og eygleiðing megnar ikki greiða okkum frá tilvitskuni. Fysisk kanning kann greiða frá broytingum í heilanum og møguligari persónsbroyting, orsaka antin av heilaskaða ella traumatiskari fysiskari uppliving, men sigur einki um subjektiva upplivilsi hjá tí einstaka.

Tikið saman um, so er upprunin til tilveru okkara, uttanfyri mørk materialismunar og vísindaligu metoduni.
Men sum um tað ikki var ein nóg stórur biti at svølgja, so er eisini grundleggjandi støðið av øllum innanfyri rúmdartíð uttan fyri støðið har vísindin grynnir.
Og har endar tað heldur ikki, tí sjálvt subjektiva upplivilsi av rúmdartíð, kreftum og orku kann heldur ikki vigast á vísindaligu vektini.

Her havi eg tí hug at spyrja: hvat er tilvera í veruleikanum?

Kann tað hugsast, at tilveran er nógv ófysiskari (pr. okkara definatión) enn vit veruliga geva okkum far um?

Spotta Anda Guds: Syndin sum ikki kann fyrigevast

Tað finst fyrigeving fyri spottaran, eisini tann sum dittar sær at spotta Jesus (Lukas 12: 10). Men eingin fyrigeving tykist vera fyri tann sum spottar Anda Guds (Markus 3: 28-30):

“28	Sanniliga, sigi Eg tykkum: Alt skal verða menniskjabørnunum fyrigivið, syndir og spottanir, hvussu stórliga tey so spotta;
29	men tann, ið talar spottandi móti Heilaga Andanum, fær í allar ævir onga fyrigeving, men er sekur í ævigari synd."
30	Tí teir søgdu: "Hann hevur óreinan anda!"

Markus í sínum evangeliumi leggur áherðslu á at ein slíkur: “…fær í allar ævir onga fyrigeving, men er sekur í ævigari synd (Markus 3: 29)

Hevur tú nakrantíð grunda yvir hvat í Jesus sipar til her?

Mangan siga vit at eingin munur er á synd yvirfyri Gudi. Jákup skrivar tildømis í brævið sínum at um ein brýtur part av Lógini so brýtur ein alla Lógina; skilt soleiðis, at tá kann ein roknast sum fullur lógarbrótari.

Aðrastaðnis í Bíbliuni lesa vit at vit øll hava synda, at góð verk í sær sjálvum ikki broyta støðu okkara yvirfyri Gud og at enntá rættvísu gerðir okkara eru sum dálka plagg (sum er annað langdrigi evnið).

Tó so fortelur hetta okkum einki um munin millum syndir, eina at synd er lógarbrot og at vit øll hava synda og standa til svars fyri Skaparanum.

Fyrsti spurningurin sum má setast er tí: hvat tað meinast við at spotta Heilaga Andan?

Talan kann ikki verða um simpla spottan ella speireking av tign, tí Jesus er somuleiðis hægsta tign, umboðandi Guddómin, hesin Harrin sum Jóhannes doyparin fyrireikaði vegin fyri, sum skal døma og sun kemur aftur við einglum sínum og ivaleyst liggur tí onnur forkláring aftanfyri.

Ein onnur forkláring er, at spottan móti Heilaga Andanum er at avnokta boðskapin um frelsu Guds, har ein tí kemur í ræðuliga støðuna at doyggja ófrelstur og tí kann vænta æviga fortaping.

Jóhannes orðar seg kanska í hesum høpinum tá hann skrivar í sínum fyrsta brævið at synd er sum er til deyða, eins og tað er synd er sum ikki er til deyða (1 Jóh. 5: 16-17):

16	Sær onkur bróður sín gera synd, ið ikki er til deyða, so skal hann biðja; og Hann skal geva honum lív - teimum, ið ikki synda til deyða. Synd er, sum er til deyða; tað er ikki viðvíkjandi henni, eg sigi, at hann skal biðja.
17	Øll órættvísi er synd, men synd er, sum ikki er til deyða.

Ein kundi hildi at munurin her var millum persónliga, moralska synd sum ikki førir til samfelagsligt lógarbrot og synd sum er samfelagsligt lógarbrot, har talan er um samfelagsliga revsing, har viðkomandi hevur dóm sín uppibornan.

Men í samanhengin rakar handan tulkingin við síðunar av. Heldur liggur svarið í samanhenginum av brævinum har stórur dentur verður lagdur á at liva í ljósinum (at fylgja Jesusi/verða lærisveinur Jesusar) mótsatt av at liva í myrkrinum (liva í synd ella religiøsum hykli). Tað tykist tí at synd sum ikki er til deyða, talar um persónligt fall og synd sum kemur fyri tá ein annars er á meiri rættari kós, also livir í ljósinum (1 Jh. 2: 1-2), har viðkomandi síðani játtar sína synd, vendir við (1 Jh.1: 9) og heldur heiløgu kósina víðari. 

Handan tulkingin ljóðar meiri samsvarandi tekstinum hjá Markus. Men neyvan er hetta spesifikka evnið sum Jóhannes her viðger, tað sama sum Jesus boðar í ávísu evangeliums hendingini.

Markus vísir heilt spesifikt á at ófyrigeviliga syndin er spesifikt úrslitið av spottan móti Heilaga Andanum, sum var pástandurin, ákæran um at Jesus hevði ein illan anda:

“	Tí teir søgdu: "Hann hevur óreinan anda!"

Hetta slepst ikki uttanum! Kritikarir Jesusar eygleiddu Jesus í Hansara førleika at gera kraftargerðir og undur og teir hoyrdu boðskap Hansara.

Aftursvar teirra, var at kraftin sum virkaði í Honum og út frá Honum vóru verk satans.

Í hasari ákæruni liggur spesifikka álvarsama brotið sum er so ófyrigeviligt, har Markus spesifikt sipar til spottan móti Heilaga Andan sum eina spesifikka negativa áherðslu á tað verk sum Jesus útinnir, og í hesum føri at hetta er djevulin.

Hetta setti mínar tankar ígongd.

Tí til bar at spotta Jesus líkaleiðis og játta sína synd og verða fyrigivin, men mótsatt fanst eingin leið aftur til Gud um ein spottaði Anda Guds.

Hví er tað?

Persónliga haldi eg svarið liggja í samanhenginum av Bíbliuni har Andi Guds umboðar meiri enn Anda Guds, men eisini Guds útrættu kraft á menniskju, á samfeløg og samkomur.

Spottanin her ger tí ikki fyrst og fremst Jesus til offur, men hon rakar menniskju sum av ákæruni um at Jesus var undir ávirkan hina illra anda vera villeidd soleiðis at tey taka avstand frá verkið, frelsu og ávirkan Guds á teirra lív.

Stóra álvara í hesi syndini er tí ikki grunda á spottan av tí guddómiliga men spottan av verkið Guds sum leiðir menniskju til frelsu og endurnýggjan og sum tí ger hesi til offur.

Hesin sum fortapist fyri at spotta Anda Guds, er tí fordømdur her og nú í royndini at draga menniskju við sær í sama æviga dýkið.

Men kann Gud veruliga gera sovorit?

Í Seinna Tessalonikabrævinum 2: 8-12 fer Gud í Endatíðini at lata stóra villing koma yvir manna ættina so at hesi ikki skulu hava møguleikan at venda við og uppliva frelsu Guds.

Orsøkin minnir ikki sørt um orsøkina í Markus, har heims samfelagið fer at tilbiðja og fylgja einum alheims valdsharra í ikki eina fer spotta Gud men líkaleiðis bjóðar seg fram sum alternativið fyri ávirkan og Anda Guds.

Tað er tí nógv sum bendir á at spottan móti Anda Guds er diaboliskt álop á livandi verk Guds við tí endamálið at villeiða menniskju frá sannleikanum í kann leiða tey til frelsu.