Umboða gudleysir kjakarir skeptisismu og logik?

Íðan, hvat er so endamálið við at kjakast og keglast?

Alt bendir meiri og meir á at hetta ateistiska rákið slett ikki umboðar skeptisismu og logik, óansæð teirra hálovan av hesum orðum.

Talan er heldur um víðgongda skeptisismu, sum upp á forhond hevur sett sær fyri at avnokta alt sum týðir upp á prógv ella sannføring móti teirra húgsjón.

Við øðrum orðum, tá ein verður biðin um at veita teimum próvtilfarð, so kann ein spara sær, og tá ein slíkur sigur seg verða alt annað enn sannførdan, so er tað ikki tí at sannlíkindini fyri at tey argumentir sum ein legði fram ikki eru nøktandi, men tí viðkomandi lukkar av og velur verja sína lívs filosofi við blankari avnoktan.

Her gerast logikkur og skeptisisma lítið annað enn ein ónyttug kjak metoda, heldur enn ein erlig roynd at finna fram til hvat í er satt og ikki.

Faktum er at skeptisisma av hesum slag, slett ikki er skeptisisma og má heldur ikki roknast sum skeptisisma, tí talan er um 'motiveraða skeptisismu' mótvegis tí sum stríðir móti eins heimsáskoðan, og tá er sera lætt at verða skeptiskur; spurningurin er tá bara um ein vísir seg at verða erligur.

Tey sum forspráka fyri gudloysi eru tí sum oftast ikki umboð fyri skeptisismu, men umboð fyri verjuna av einari ávísari heimsáskoðan.