Nógv umrøddi og sjokerandi teksturin í Efesusbrævinum 5: 22:
"Tit konur! Verið tykkara egnu monnum undirgivnar - sum Harranum!" (Efesus 5: 22)
verður mangan sipaður til, antin fyri at stuðla undir kúgan ella fyri at vísa á/ ávarða um/ímóti kúgan.
Eg lesi tó onganstaðnis í kristna tekstinum sum heild, at hugburðurin hjá einum eftirfylgjara Jesusar snýr seg um ábyrgd annars at boyggja seg fyri mær persónliga, men heldur tað mótsatta, hvørjum eg eiga at undirgeva meg.
Eg lesi tó onganstaðnis í kristna tekstinum sum heild, at hugburðurin hjá einum eftirfylgjara Jesusar snýr seg um ábyrgd annars at boyggja seg fyri mær persónliga, men heldur tað mótsatta, hvørjum eg eiga at undirgeva meg.
Ein maður í er ein sannur eftirfylgjari Jesusar fer ongantíð at ganga við slíkari hugsan, eftirsum slík hugsan gongur móti hugburðinum í kristnari læru (sí fyrsta Pætursbræv 5).
Hetta sjokerandi versi er tí ætla konuni til umhugsunar og ikki manninum sum eina byrðu at leggja yvir konu sína.
Men so er tað eftirfylgjandi, líkaleiðis sjokerandi versi sum er ætla manninum til umhugsunnar, sum mótsatt tí fyrra er lítið umrøtt, tó at tað er hetta seinna versi sum veitir positivan javnan í.
"Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana" (Efesus 5: 25)
Eg ditti mær at hugsa at snúði hesin teksturin seg veruliga og absolut um negativa prísin at verða ein maður ella ein kona í einum hjúnabandið, so sær tað heldur svartari út fyri mannin.
Teksturin er tí ikki negativur men sera balanseraður.
